ο Γιάννος και η Μαριγώ

ΓΙΑΝΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΓΩ (Στα τρία)

Ο Γιάννος και η Μαριγώ,
σ’ ένα σχολείο πήγαίναν. (δις)

Ο Γιάννος μαθαίνει γράμματα,
και η Μαρίγω παιχνίδια. (δις)

Τα δυο τους αγαπήθηκαν,
κανένας δεν το ξέρει. (δις)

Και μια γιορτή μια Κυριακή,
μια Πασχαλιά μεγάλη. (δις)

Ο Γιάννος τ’ απεφάσισε,
της μάνας του το λέει: (δις)

- Μάνα μ’, τη Μάρω αγαπώ,
και θέλω να την πάρω. (δις)

- Τι λες, μωρέ παλιόπαιδο,
και φιδοδαγκασμένο; (δις)

Η Μάρω είν’ ξαδέρφη σου
πρώτη ξαδερφισσά σου. (δις)

Κάλλια ν΄ ακούσω σάβανο,
Για να σε σαβανώσω. (δις)

Ο Γιάννος αρραβωνιάζεται,
και η Μάρω ξεψυχάει. (δις)

Συμπεθεριό και λείψανο
στο δρόμο ανταμώσαν (δις)

Κανένας δε ερώτησε,
από τους συμπεθέρους (δις)

Τίνος είναι το λείψανο,
με τη χρυσή τη κάσα. (δις)

Της Μάρως είναι το λείψανο
με τη Χρυσή τη κάσα. (δις)

Κι εκεί σεισμός εγίνηκα,
και ταραχή μεγάλη. (δις)

Ο Γιάννος εταράχτηκε,
πέφτει και ξεψυχάει, (δις)

Τα πήραν και τα θάψανε
στης εκκλησιάς την πόρτα. (δις)

Γιάννος φυτρώνει πλάτανος
και η Μάρω κυπαρίσσι. (δις)

Γυρογυρίζει ο πλάτανος
φιλάει το κυπαρίσσι. (δις)

Που δεν φιλήθκαν ζωντανά,
φιλιούνται απέθαμένα. (δις)


από το βιβλίο του παπά Μάτσια "ΠΩΓΩΝΙ, ΔΕΡΟΠΟΛΗ, ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ", ΄σελίδα 223