"ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΚΑΣΕΤΑ?"

Πρωινό τηλεφώνημα, φίλος από το Άνω Πωγώνι. με ψάχνει να μας δώσει μια κασέτα με τραγούδια από το χωριό του, μια ηχογράφηση παλιά. Η χαρά της γενναιοδωρίας στη φωνή του μας θυμίζει ανάλογες στιγμές στο δεκάχρονο ταξίδι μας. Στιγμές που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας σαν μέτρο εμπιστοσύνης, σημάδια φιλίας. Ο κυρ-Αντρέας από το Ντένιτσκο (Αετομηλίτσα), η κυρά Μαρίνα από τη Μουργκάνα, ο ΓιωργοΝτότης από το Δολό, κάποιες από χειρονομίες πολλές, ανάλογες μέσα στα χρόνια, πολλές φορές χωρίς καν να τις επιζητήσουμε. Χειρονομίες που αποκτούν μεγαλύτερη σημασία όταν προέρχονται από ανθρώπους που στο παρελθόν κακόπαθαν από διάφορους ηχοσυλλέκτες. Ερευνητές που κατέγραψαν τα τραγούδια τους υποσχόμενοι ότι θα στείλουν απλά ένα αντίγραφο της καταγραφής για να το έχουν οι ίδιοι οι άνθρωποι που τραγούδησαν. Κι έπειτα μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε... Οι ερευνητές έκαναν τα διαδακτορικά τους, πήραν τις πολυπόθητες έδρες τους και απέκτησαν -σαν ένα είδος ανεξήγητης επαγγελματικής ασθένειας- μια μορφή βαρηκοϊας όταν ακούνε τις παλιές, δικές τους υποσχέσεις. Και από την άλλη αποκτούν μια ακαταμάχητη κτητικότητα στα δικά τους αρχεία που κρατούν σαν επτασφράγιστες ...προσωπικές τους περιουσίες με ανεξήγητα πόθεν έσχες. Δεν είναι, φυσικά, η πλειοψηφία των ερευνητών έτσι αλλά το είδος ευδοκιμεί στο χώρο μας. Δεν θέλουμε να μιμηθούμε τη συμπεριφορά τους και αυτό εδώ το forum προσπαθεί να επιβεβαιώσει την επιλογή μας. Κάθε μέρα, ένα τραγούδι, κάθε μέρα μια εικόνα, ένας διαδικτυακός χώρος παρουσίασης του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ που από το 2003 δημιούργησε η "ΑΠΕΙΡΟΣ". Ένας χώρος ανοικτός σε κάθε φίλο, κάθε ερευνητή του πολυφωνικού τραγουδιού. Το μόνο αντίτιμο υπομονή και αγάπη και όχι ήθη one night stand στον ευπαθή μας χώρο. Όχι όλα με μιας, αν αγαπάς συνταξιδεύεις...