πλανόδιες φωταψίες...

λεπτομέρεια από το μπαλκόνι του σπιτιού που βρίσκεται στην πλατεία της Ελύμπου

το πρώτο μου σπίτι στην Κάρπαθο... τι κι αν έχει ρόδες αντί για θεμέλια, με στέγασε μια χαρά όταν χρειάστηκε. το θέμα μας όμως είναι η Κάρπαθος. το θέμα μου δηλαδή... που ποτέ δεν φεύγω χωρίς να αγγιστρώνει το νου και την καρδιά μου, χωρίς να ονειρεύομαι πριν τη φυγή την επιστροφή. φεύγω αργά, λαθραία ενώ γυρίζω μέσα μου με χίλια! θα ήθελα να της αφιερώσω μια μαντινάδα που άκουσα χθες το βράδυ κι ενώ ειπώθηκε για γυναίκα εγώ θα ήθελα να την αφιερώσω σε μια από τις δικές μου αγαπημένες, την Όλυμπο Καρπάθου!

"επόσυρα το χέρι μου
από του νου τη σκόνη
κι η μνήμη μου μ' απάντησε
πως σ'αγαπώ ακόμη!"

τι κι αν φεύγοντας με τον Νίκο από τη Βρουκούντα ορκιζόμασταν ότι δεν θα ξανάρθουμε του χρόνου το καλοκαίρι-αμάν πια τόσα χρόνια και τόση ταλαιπωρία (τα λέγαμε με το καϊκι έτοιμο να μπατάρει ανοιχτά στο Τρίστομο); σήμερα ο Νίκος μου έλεγε πως αλλού δεν νιώθει να έχει χωριό και πως για χωριό του την Έλυμπο νιώθει... και πως να το αποχωριστεί! το λοιπόν, δώσαμε νέο όρκο, χωρίς να αλλάξει ο παλιός: όχι, δεν θα ξανάρθουμε του χρόνου καλοκαίρι αλλά πολύ νωρίτερα, τη Μεγαλοβδομάδα ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΘΟ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!

όχι, δεν είναι από τον καθρέφτη μου αλλά από το Μουσείο ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ. το σπίτι του λαϊκού καλλιτέχνη μετατράπηκε σε Μουσείο και μας περιμένει

σπηλιά του ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ, 28 Αυγούστου 2008. έκσταση

"κατά βάθος όλα είναι ζήτημα φωτός"...

το φθινόπωρο από τις 4 εποχές του ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ, με τις ευχές μας για καλό φθινόπωρο σε όσους γύρισαν και για καλό μικρό καλοκαίρι για όσους είμαστε ακόμη φευγάτοι...

ΠΑΝΩ ΧΟΡΟΣ στην Αυλώνα- δεύτερη νύχτα του πανηγυριού

το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ

Ολυμπίτικο γλέντι δια χειρός ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ...

προσέξτε, μόνο λυροτσάμπουνο- όχι λαούτο. φέτος για πρώτη φορά υπήρχαν δύο λαούτα δίπλα σε τσαμπούνα και λύρα. θα μου πείτε ότι μόνο η ζωντανή παράδοση εξελίσσεται κι ότι η άλλη μουμιοποιείται και μπαίνει στα Μουσεία...

γωνιές στο ταβάνι του σπιτιού του ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ που μετατράπηκε σε Μουσείο. φωλιές πουλιών!

πάω να αγοράσω στα σταφύλια...

το πέρασμα των ζώων στο δίαυλο από την Κάρπαθο στη Σαρία δια χειρός ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ

λυροτσάμπουνο τη νύχτα στην Αυλώνα. φωτ ΑΛΕΞΗΣ ΛΑΜΠΡΙΔΗΣ

καρπάθικο λυροτσάμπουνο...

πολλά καβάι, καμία παντρεμένη! Βρουκούντα 2008, φωτ ΑΛΕΞΗΣ ΛΑΜΠΡΙΔΗΣ

τα τελευταία χρόνια πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να ακούσεις τον ΑΝΤΩΝΗ ΖΓΡΑΦΙΔΗ να παίζει την αγαπημένη του τσαμπούνα. φέτος αυτή την τύχη και την τιμή την είχαμε με το που φτάσαμε στην Όλυμπο! καλωσόρισμα τρικούβερτο. στο μέσο με τη μάντολα σε ρόλο λαούτου ο Ιταλός μουσικολόγος GULIANI που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της Ολυμπίτικης μουσικής- και είναι κι εξαιρετικός μουαικός

...δια χειρός ΖΩΓΡΑΦΙΔΗ!

όταν, πριν από 21 χρόνια, πρωτόφτασα με τον ΑΓΗ στην Όλυμπο Καρπάθου αυτό που περισσότερο με αντυπωσίασε ήταν τα σημαντράκια πάνω στο δοξάρι της καρπάθικης λύρας-πως να μην τα φωτογραφήσω...

το περίμενα να συμβεί φέτος. χρόνια έρχομαι εδώ. φέτος όμως ήταν αλλιώτικα, πιο τανυσμένα όλα. από την ώρα που έφτασα. κι έμαθα για τη βουτιά του Γιώργη. κουβάλαγα και κούραση και αυπνία. αυπνία κοκτέηλ με αγρύπνια. ούτε στην Τήλο, ούτε στην Κάρπαθο, ούτε στη Χάλκη πήγαινα για ύπνο. αλλά εδώ το παράκανα. είναι κι οι φίλοι παλιότεροι εδώ. 25 χρόνια έρχομαι εδώ. κάθε βράδυ να τα πούμε όλα. κι αυτά που δεν λέγονται. ως αργά. στον Εμπορειό, την Ηλικιωμένη, το Εναλλάξ. τα τελευταία βράδια όλο στου Αντρίκου το "ΒΑΡΔΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ". να μένουμε ως αργά. ο Αντρίκος, ο Νίκος ο Παπάζογλου, η Δέσποινα, ο λιμενάρχης, οι τέσσερις κοπέλες, ο Παναγιώτης. κι ο Νίκος ο ζωγραφισμένος στον τοίχο. το περίμενα με τέτοια ξενύχτα να συμβεί φέτος. κάποτε θα συνέβαινε. τόσα χρόνια στο Ηφαίστειο, τι περίμενες. την πρώτη φορά που έφτασα στο νησί δούλευα είκοσι συνεχόμενα ξενύχτια στην καλδέρα. 10 με 6 το πρωί. χωρίς ρεπό. το περίμενα από τότε. περίμενα από τότε να δώ μια έκρηξη του Πολυβώτη. συνέβηκε τώρα, σήμερα...

πήδακες καυτής λάβας να εκτοξεύονται μπρος στα μάτια μου προς ένα σαστισμένο ουρανό!

χρόνια το περίμενα και τώρα άξαφνα μπρος στα μάτια μου να γεννιέται γη από τα σπλάχνα της

όχι φόβος, μόνο δέος! σήμερα το απόγευμα! μετά από 25 χρόνια!

η γη να φεγγοβολά κι ο ουρανός να σκοτεινιάζει...

όλα στάχτη και μπούρμπερι!

μια στάχτη να σκεπάζει ολόκληρο το νησί