οι ΣΑΝΑΔΕΣ και οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ

Μπράβο παιδιά! Την κάνατε γνωστή την πολυφωνία! Και κάθε έντυπο που σέβεται το τιράζ του ασθμένως ενσκύπτει εσχάτως στο πολυφωνικό τραγούδι. Πριν κανένα δίμηνο το ΔΙΦΩΝΟ, πριν δεκαπέντε μέρες η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Ολοσέλιδη παρουσίαση με τίτλο "ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΠΛΗ ΖΩΗ".

Ένα συγκρότημα με τίτλο "ΣΑΝΑΔΕΣ" το θέμα του άρθρου. 9 κοπέλες που όπως γράφει το άρθρο "προτείνουν μια απολύτως σοβαρή σύγχρονη εκδοχή ενός γυναικείου πολυφωνικού σχήματος". Αμέ... "Με "πλουραλιστική επιλογή του ρεπερτορίου που "πειράζουν"" (διπλά τα εισαγωγικά). Και όπως αλλού γράφει και αποφαίνεται το άρθρο "τα 9 νέα κορίτσια όχι μόνο ανταποκρίνονται στις αρχές της α-καπέλα πολυφωνίας των Βαλκανίων επιλέγοντας να ερμηνεύσουν μερικά από τα ωραιότερα δείγματα του ηπειρώτικου, του μακεδονικού ή του βουλγάρικου τραγουδιού αλλά μετατρέπουν σε πολυφωνικά κι άλλα, όπως τη "Μπέμπα" του Σουγιούλ, "το καινούργιο τ'αγοράκι μου" του Καλδάρα κλπ κλπ"

Μπράβο παιδιά της "ΧΑΟΝΙΑΣ", το κάνατε γνωστό το πολυφωνικό και βγάλατε φυντάνια! Θυμάμαι το δημοσίευμα της "ΑΠΕΙΡΟΥ" στο forum για τις EARTH VOICES στον ΙΑΝΟ και αναγνωρίζω στις φωτογραφίες τα ίδια πρόσωπα με άλλο τίτλο συγκροτήματος. Μόνο που εδώ δεν είναι α-καπέλα αλλά με καπέλα κάθε λογής (αλήθεια, τα φοράνε κι όταν τραγουδάνε το "ΒΛΑΧΑ ΠΛΕΝΕΙ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ". Κάποιες, λοιπόν, από τις ...καπελωμένες νυν ΣΑΝΑΔΕΣ, αν ανατρέξουμε σε εκείνη τη δημοσίευση είναι μαθήτριές σας στο Μουσείο, σωστά; Να τις χαίρεστε!

Αυτό κατάλαβαν κοντά σας; Ότι το πολυφωνικό είναι σαλάτα; Ότι είναι κάτι σαν μπλέητερ, τα ρίχνεις όλα μέσα, ηπειρώτικα πολυφωνικά, Καλδάρα, Σουγιού, gospel και ότι βγει; Χυμώδες, πάντως, δεν λέω...Γιατί αυτά τα κορίτσια δεν διασκευάζουν και λίγο Βανδή, λίγο Φοίβο πολυφωνικά; Αφού για αυτές όλα κατά βάθος πολυφωνικά είναι! Κι αυτά κι εκείνα! Στα βιογραφικά των μελών πολλά μουσικά πτυχία παρελαύνουν. Κλασσικές κιθάρες, βυζαντινές, μουσικολογίες, πολίτικα λαούτα, κλασσικό τραγούδι, πιάνο... Πολυτάλαντες οι ΣΑΝΑΔΕΣ, με το πολυφωνικό όμως που καλλάνε; Τι είναι το πολυφωνικό, ένας τρόπος τραγουδιού ανάμεσα στους άλλους; Αυτό κατάλαβαν όσες από αυτές ήταν μαθήτριές σας; Και για να μην παρεξηγηθείτε, ξέρω ότι άλλα λέτε εσείς αλλά σας τσιγκλάω για να ακούσω τη γνώμη σας για τις ΣΑΛΑΤΕΣ (τις λέω έτσι όπως μου φαίνεται το ρεπερτόριό τους και το στυλάκι τους). Και όχι διπλωματικά σχόλια όπως της "ΑΠΕΙΡΟΥ" για τη συναυλία των EARTH VOICES στον Ιανό.

ο Μάο έλεγε "αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν". δεν είμαι μαοϊκός αλλά στα ρητά του ο "μεγάλος τιμονιέρης" ήταν άπαικτος!

επι του προ-κειμένου, ως εγκαλούμενος ανασύρω το γνωστό motto όχι σαν άλλοθι αλλά σαν επιχείρημα. κάθε προσπάθεια εξακολουθεί να είναι ευπρόσδεκτη κι αλίμονο αν δεν ήταν. όπως και κάθε άποψη. από εκεί και πέρα "έκαστος εφ'ώ ετάχθη"! οι ΣΑΝΑΔΕΣ στο BIOS όπου εμφανίζονται, οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ ως support group σε μια συναυλία heavy metal και ως διασκευασμένα πολυφωνικά κάλαντα στην Προεδρία της Δημοκρατίας, η ΧΑΟΝΙΑ στα αλώνια της Παλιάς Σαγιάδας, λοξοδρομώντας ενίοτε στα σαλόνια του ...ΙΑΝΟΣ.

το μοναστήρι ναναι καλά! το πολυφωνικό τραγούδι, έτσι κι αλλιώς, αυτοφυές ήταν και είναι, αγριολούλουδο ήταν και είναι, στα γκρεμνά φυτρωμένο σαν τις άγριες φράουλες... ναναι καλά οι γυναίκες στο Σελιό, ο Ηλίας στο Δολό, ο κυρ Αντρέας στην Αετομηλίτσα, οι Φοινικιώτες στο Βούρκο, οι μετανάστες από την Αυλώνα στο Αιγάλεω...

ας είναι καλά και κάθε νέος άνθρωπος που αγαπάει το πολυφωνικό τραγούδι με το δικό του τρόπο. μακριά από εμάς οι περισπούδαστοι γνώμονες πολυφωνικής ακριβείας και τα πολυφωνόμετρα!

το πολυφωνικό τραγούδι είναι πρώτα απ' όλα ήθος και μετά τρόπος. διαβάζοντας τα περί ΣΑΝΑΔΩΝ κατανοώ την αντίδρασή σου, ίσως και να συμμερίζομαι σημεία της αλλά έχω κι επιφυλάξεις. τι είναι το πολυφωνικό ήθος; πάνω από όλα συλλογικότητα. αν μια παρέα 9 γυναικών το έχει κατακτήσει και εκφράζεται μέσα από αυτό, που είναι το κακό; ότι δεν το κατέκτησε με τον τρόπο τον άλλοτε και αλλού; μα αυτό θα ήταν και άτοπο και καρικατούρα εδώ και τώρα...

"το πολυφωνικό τραγούδι είναι πρώτα απ' όλα ήθος", ναι. αλλά, τελικά, και το ήθος δεν μπορεί να διακριθεί στον τρόπο και το περιεχόμενό του; και γιατί, παρακαλώ, "πρώτα απ' όλα"; και γιατί να μην είναι πρώτα απ' όλα αντάρα, μυρωδιά καμμένου ξύλου, σκονισμένα βήματα, ροζιασμένα πρόσωπα, χέρια τσαπιά, βλέμματα θάλασσες, σιωπές συμπαντικές, αγγίγματα κοσμογονίες, άτια ανήμερα; δεν ξέρω...

από την άλλη, το πολυφωνικό στις μέρες μας από εξαντλημένη και δυσεύρετη έκδοση επανήλθε στα ράφια και πουλάει! και ενίοτε ξεπουλάει και ξεπουλιέται... νόμοι της ανάλωσης και της κατανάλωσης, νόμοι της βιομηχανίας της ψυχαγωγίας που κατασκεύασε το ethnic, τη world music, το forlkore και τόσα άλλα πολύφερνα καλούδια. στις μέρες μας γεμίσαμε και στις μουσικές της δώθε όχθης με μπόλικα faux μπιζού. και τα ερωτήματα τίθενται εξαρχής με νέο τρόπο, πιο γενικό. τελικά, τι είναι παράδοση; γιατί παράδοση και όχι δημοτικό τραγούδι και ποια ιδεολογική απόχρωση έχει ή υποκρύπτει η χρήση του κάθε όρου; ερωτήματα πρωταρχικά, τα περί πολυφωνικού έπονται- αν έπονται, δηλαδή...

γιατί το θεωρείς δεδομένο ότι έπονται αυτονόητα δηλαδή; γιατί πρέπει να μιλήσουμε για το πολυφωνικό με τέτοιες αφορμές; επειδή 9 νέες κοπέλες, ένα σχήμα, "πειράζει" δημιουργικά την α-καπέλα βαλκανική πολυφωνία", σύμφωνα με τον υπέρτιτλο του άρθρου; επειδή οι ΣΑΝΑΔΕΣ τραγουδούν πολυφωνικά το "καινούργιο τ'αγοράκι μου"; δεν είμαι σίγουρος. γούστο τους α-καπέλο τους, χάρισμά τους, στο φινάλε, μια τέτοια πολυφωνία όπως και το brand new αγοράκι τους...

γιατί να μιλάμε για α-καπέλα και καπέλα, για σανάδες και σαλάτες; γιατί να μη μιλάμε, δηλαδή, για τη γνωστή σχέση δακτύλου και φεγγαριού; "όταν το δάκτυλο έδειχνε το φεγγάρι, εκείνοι κοίταζαν το δάκτυλο", κάπως έτσι δεν λέει αυτό το motto; πάντως το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι και το φεγγάρι υπάρχει και, παρά τις εκλείψεις και τις σκοτεινές φάσεις του, εξακολουθεί κάθε τόσο να λάμπει. Κι ας είναι και αυτό ετερόφωτο...

"Και γιατί δεν έχουμε ακούσει τίποτε για αυτά τα εννιά κορίτσια;" αναρωτιέται με ημισέλιδο αφιέρωμα η Κυριακάτικη Καθημερινή αναφερόμενη στις ΣΑΝΑΔΕΣ. Μα γιατί καλή μου Καθημερινή μάλλον δεν διάβασες Ελευθεροτυπία, Αθηνόραμα και όλα τα άλλα σχετικά του προμόσιον έντυπα τον τελευταίο μήνα. Ολοσέλιδα αφιερώματα και δεν τα πήρες χαμπάρι; Φίλη που τις είδε μου μετέφερε ότι ευχαρίστησαν την κινησιολόγο τους τελειώνοντας και μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω με τι ακριβώς κίνηση τραγουδάνε τη "Βλάχα" που πλένει ακόμη στο ποτάμι και δεν έχει πάρει ακόμη πλυντήριο η δόλια. Και πως ακόμη μεταμορφώνεται η ΄κατακαημένη Βλάχα σε μπέμπα που "πόσο έχει μεγαλώσει". Άειντα! Τούτι φρούτι το λένε αυτό και όχι απλά σαλάτα. Άδικο λοιπόν το τιτλάκι του τόπικ σανάδες και σαλάτες. Να ακριβολογούμε επιτέλους. Τούτι φρούτι πολυφωνικό, άλλη γέυση! Άλλα κόλπα που θα λεγε κι ο Βλάσσης... "Εννιά κορίτσια που κάνουν το κέφι τους πειράζοντας ένα ετερόκλητο μουσικό υλικό" λέει η λεζάντα τους που θα μπορούσε να είναι και το απόφθεγμα της ίδιας της κριτικής τους. Και μην ξεχάσουν να ευχαριστήσουν και τον υπέυθυνο δημοσίων σχέσεων αυτή τη φορά. Και την ενδυματολόγο για τα ωραία καπελάκια εποχής που είδαμε στην Ελευθεροτυπία στη φωτογραφία τους. Άλα καπέλο η βλάχα... Πειραγμένο το καημένο. Ας πειράξω όμως κι εγώ όπως και οι σανάδες τον τίτλο του άρθρου "μια έκπληξη από το πουθενά" και να το κάνω "καμία έκπληξη πουθενά". Τα τούτι φρούτι έχουν εποχιακή πέραση αλλά και ημερομηνία λήξης.

υπερ-βολές δίχως λόγο... άκουσα προσωπικά την πρώτη συναυλία στον ΙΑΝΟ πριν από κάποιον καιρό, άκουσα και τη "βλάχα". τότε δεν την άκουσα "πειραγμένη", αντίθετα οι παλιές μας μαθήτριες στο Μουσείο δεν περιορίστηκαν στην εξάσκηση στη διάρκεια των σεμιναρίων αλλά τις παραμονές εκείνης της συναυλίας μας τηλεφωνούσαν διαρκώς για να φρεσκάρουν και να πλουτίσουν τις γνώσεις τους στο συγκεκριμένο τραγούδι. κάτι σαν πολυφωνικό linguaphone δηλαδή... ας έχουμε στο νου μας ότι το αποδιδόμενο ως "πείραγμα" κάποιες φορές αποτυπώνει απλά τη δημοσιογραφική διαμεσολάβηση. ίσως σε αυτό να οφείλεται το ότι ένας αναγνώστης τέτοιων δημοσιευμάτων μπορεί να καταλάβει ότι τα πολυφωνικά τα έμαθαν στη σχολή του Ross Daly στην Κρήτη. ίσως σε αυτό να οφείλεται η ...πληροφορία ότι μέλος τους και παλιά μας μαθήτρια μαθήτευσε πολυφωνικό τραγούδι στο ...Ωδείο Αθηνών. για αυτό σου λέω, δίχως λόγο...

Και γιατί παρακαλώ το "πείραγμα" των τραγουδιών είναι καταδικασμένο από κανένα; Γιατί, η ΧΑΟΝΙΑ όταν τραγουδά στο δίσκο των ΧΑΪΝΗΔΩΝ δεν έχει "πειράξει" το πολυφωνικό τραγούδι με το δικό της τρόπο; Τι κακό έχει αυτό και αποτελεί επιχείρημα κριτικής ή, ακόμη χειρότερα, μομφής; Αλλιώς να βάλουμες τα πολυφωνικά σε κανένα Μουσείο να τους βάλουμε και ταμπελάκι έξω από τη βιτρίνα "προσοχή μην εγγίζετε" και να είμαστε μια χαρά με τις απόψεις μας ολόκληρες και το πολυφωνικό τραγούδι απείραχτο. Οπότε, ΑΠΕΙΡΕ, καλό είναι να μην βιάζεσαι να καλύψεις τις πρώην μαθήτριες ότι δεν πείραξαν τα τραγούδια αλλά να στρέψεις την κουβέντα στην ουσία. Που σίγουρα έχει να κάνει με το πως πειράζεις τα τραγούδια και όχι αν τα πειράζεις-αυτό από μόνο του δεν σημαίνει τίποτε. Θυμάστε εκείνο τον ανεκδιήγητο τύπο που υπέγραφε MITSOS που τσαμπούναγε εκείνα τα περιφρονητικά περί ΗΝΟΡΟΥ πριν αποκαλυφθεί ο προβοκατόρικος ρόλος του εδώ μέσα; Το αναφέρω γιατί και το ΗΝΟΡΟ "πειράζει" τα τραγούδια με τον τρόπο του όπως και όλοι όσοι τραγουδούν τα τραγούδια μακριά από τις συνθήκες που τα γέννησε. Και αυτές οι συνθήκες πια δεν υπάρχουν. Οπότε σημασία έχει πως τα πειράζουμε. Και αυτό έχει πραγματικά μεγάλη σημασία.

Ούτε καλύπτω αλλά ούτε βιάζομαι να αναγάγω τα θέματα στη γενική τους διάσταση παρότι στα θεωρητικά είναι ίσως ευκολότερο να βρούμε κοινούς τόπους. Το θέμα πάντως πιστεύω ότι αξίζει να κουβεντιαστεί κι ο καθένας ας καταθέσει τη γνώμη του. Πειράζουμε ή πειράζει λοιπόν? Μόνο καλύτερα ας επικαλείται ο καθένας ότι ο ίδιος έχει ακούσει με τα αυτάκια του και όχι ότι άλλοι (οι γνωστοί, οι εφημερίδες...) άκουσαν για αυτόν

γυρίζω σπίτι μετά από ένα ακόμη νυχτοκάματο αλλά νιώθω ότι είχα να πω δύο τρία πράγματα που δεν έχω πει σε αυτή τη συζήτηση.
θεωρώ άδικο και παραπλανητικό τον τίτλο της συζήτησής μας, το "ΣΑΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΑΛΑΤΕΣ". και αν ήμουν και λίγο περισσότερο καχύποπτος θα πίστευα ότι είναι και λιγάκι προβοκατόρικος. μπορεί να αιτιολογείται στο κείμενο του Κ.Μ. αλλά δεν παύει να λειτουργεί δίχως την επεξήγησή του προσβλητικά για το σχήμα που τώρα κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις και αξίζει καλύτερης υποδοχής.

θα πρότεινα ο τίτλος να αλλάξει σε "ΣΑΝΑΔΕΣ και ΠΛΕΙΑΔΕΣ", αν συμφωνούμε όλοι οι συμμετέχοντες. και η συζήτησή μας να αγκαλιάσει δύο παράλληλα και ταυτόχρονα εγχειρήματα νέων ανθρώπων που συναντιούνται στον κοινό τόπο του πολυφωνικού τραγουδιού. και το να αγκαλιάσει το εννοώ ως διάθσεη και όχι ως σχήμα λόγου.

γιατί προσωπικά θέλω να αγκαλιάσω κάθε προσπάθεια που αγαπά το πολυφωνικό τραγούδι και, με τον τρόπο της, βοηθά στο ζωντάνεμά του σε μια εποχή οριακή για την αυθεντική ερμηνεία του. κι η αγάπη αυτή είναι έκδηλη και στα δύο εγχειρήματα.

συγγενείς, παράλληλες διαδρομές με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η καθεμία. οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ, τουλάχιστον κάποια μέλη τους, έχουν σχέση καταγωγής με τον κοινωνικό και γεωγραφικό χώρο επιβίωσης της ηπειρώτικης πολυφωνίας. ένα μέλος τους, μάλιστα, κατάγεται από ένα χωριό με ξεχωριστή πολυφωνική παράδοση, το Σελλιό της Άνω Δερόπολης. οι ΣΑΝΑΔΕΣ έχουν άλλες αφετηρίες, δίχως σχέση καταγωγής. άλλωστε δεν αναφέρονται κυρίως ή κατά βάση στην ηπειρώτικη πολυφωνία αλλά περισσότερο φαίνεται να εμπνέονται και να ερμηνεύον με πολυφωνικό τρόπο. τα μέλη τους έχουν παράλληλες ενασχολήσεις με άλλα είδη μουσικής, είναι "τραγουδιάρες" όπως μου είπε η Αγγελική για τα άλλα μέλη του σχήματός της.

τις ΠΛΕΙΑΔΕΣ δυστυχώς δεν τις έχω ακούσει, ξέρω όμως ότι η σχέση κάποιων μελών τους με το ολυφωνικό τραγούδι είναι πολύχρονη και τεκμηριωμένη. τις ΣΑΝΑΔΕΣ τις άκουσα πριν καν υπάρξουν! ένα πρόπλασμα ήταν οι ZALO, ένα γυναικείο πολυφωνικό σύνολο που συμμετείχε στην περσινή συναυλία μας στην Πέτρα ερμηνεύοντας βουλγάρικα πολυφωνικά τραγούδια. από τα τότε μέλη τους, η Μάρθα, η Αγγελική και η Μάτα συνεχίζουν και στις ΣΑΝΑΔΕΣ πλαισιωμένες πια από άλλες κοπέλες με εγεγραμμένη σχέση με το τραγούδι (πχ Σπυριδούλα Μπάκα απο τους SAZ GRUBU, Μαριαστέλλα Τζανουδάκη παλιότερα με τον Λουδοβίκο, Μαρία Σταύρακα από τους ΑΛΙΣΤΡΑΤΑ, Μαρία Μελαχρινού από τις πάλαι ποτέ SEYRAN). oi ZALO σχηματίστηκαν από συμμαθήτριες στα σεμινάρια βουλγάρικης πολυφωνίας στην Κρήτη. - αυτό μου θυμίζει τη δημιουργία της ΧΑΟΝΙΑΣ στα σεμινάρια πολυφωνικού τραγουδιου στο Μουσείο το 1995.

η ιδέα συγκρότησης των ΣΑΝΑΔΩΝ έχει μερικές ιδέες μας μέσα της. στις 8 Μαρτίου 2007 το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΣ του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΛΑΊΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ εμφανίσθηκε στην "ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ" με εννέα κοπέλες που ερμήνευσαν ηπειρώτικα πολυφωνικά τραγούδια, διφωνίες του Βώλακα και της Κάτω Ιταλίας. τότε πρότεινα την αμιγώς γυναικεία πολυφωνική ερμηνεία ως ιδιαίτερα δελεαστική, με βάση και το άκουσμα των γυναικείων όμιλων που ήδη ήξερα- ΑΝΩ ΔΕΡΟΠΟΛΗ, ΠΟΛΥΤΣΑΝΗ, ΒΩΛΑΚΑΣ, VAY DOUDOLEY. το αποτέλεσμα ήταν όμορφο και υποσχετικό-μέλη του εννεαμελούς σχήματος του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ και η Αγγελική και η Μάτα. οι δύο αυτές κοπέλες με είχαν ακολουθήσει και σε αποστολή επιτόπιων καταγαφών στην παραμεθόρια Ήπειρο τον Απρίλιο του 2006- γεγονός που πιστοποιεί την απόφασή τους και το ενδιαφέρον τους.

κουρασμένος τώρα, θα ολοκληρώσω αύριο. για την ώρα μόνο να πω ότι νιώθω σαν αντικειμενικά θετικά και τα δύο εγχειρήματα. όσες ενστάσεις και αν έχει κανείς ακόμη και η ανάπτυξη διαλόγου μέσα από πράξεις και όχι θεωρίες ατέρμονες στο πολυφωνικό τραγούδι είναι γεγονότα θετικά. και προσωπικά πολύ θα χαρώ αν ΣΑΝΑΔΕΣ και ΠΛΕΙΑΔΕΣ συμμετάσχουν στη μεγάλη μας πολυφωνική γιορτή αυτό τον Ιούνιο στην Πέτρα. στα 10 χρόνια του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ είναι πολύ σημαντικό τόσα σχήματα νέων ανθρώπων να συναντηθούν τραγουδώντας πολυφωνικά εκεί. για φανταστείτε, ΧΑΟΝΙΑ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΣ, ΣΑΝΑΔΕΣ, ΠΛΕΙΑΔΕΣ, ΗΝΟΡΟ, ΑΕΤΟΠΕΤΡΑ, τόσοι νέοι άνθρωποι, τόσες διαφορετικές και πολύτιμες προσεγγίσεις στο πολυφωνικό τραγούδι σε μια εποχή που όλα φάνταζαν να πορεύονται απαρέκκλιτα στο μαρασμό και τη δύση τους.

δεκτή η πρόταση, το topic μετονομάζεται, ελπίζω στην κατανόηση και τη συμφωνία όλων μας

Προσωπικά δεν συμφώνησα να αλλάξει ο τίτλος του θέματος που εγώ άνοιξα και τώρα έχω κι ένα λόγο παραπάνω να επιμένων σε αυτόν. Ψάχνοντας στο myspace βρέθηκα σε σελίδα των ΣΑΝΑΔΩΝ κι επιμένω ΤΙ ΣΑΝΑΔΕΣ, ΤΙ ΣΑΛΑΤΕΣ (αν θέλετε να αλλάξει ο τίτλος σας προτείνω αυτόν!). Βιντεο που λέτε με τις 9 μούσες να τραγουδούν τη ΒΛΑΧΑ τρομάρα τους. Πρώτα η παρτής πηδάει στροφές, μετά ομαδικά αρχίζουν να το πειράζουν και το γυρίζουν σε τάχαμου αυτοσχεδιασμό με κάτι "ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΜΑ Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ" και κάτι, άσε μην το πω γιατί θα με μπανάρετε... Κακέκτυπα απο τα ΚΡΟΤΑΛΑ και το πολυφωνικό του Βαγγέλη Κώτσου, τη ΧΑΟΝΙΑ στους ΧΑΪΝΗΔΕΣ αλλά και από ζωντανούς αυτοσχεδιασμούς της ΧΑΟΝΙΑΣ σε συναυλίες της. Το τάχα και το δήθεν πουλάει παιδιά αλλά επιτρέψτε μου να επιμένω ΤΙ ΣΑΝΑΔΕΣ, ΤΙ ΣΑΛΑΤΕΣ!

Χαιρετίζω την απόφαση των διοργανωτών στην ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ να καλέσουν αυθεντικές πολυφωνικές ομάδες, νέους με σεβασμό στην πολυφωνία και όχι κακέκτυπα τύπου ΣΑΝΑΔΩΝ. Η απόβαση του δήθεν σε ένα χώρο που κρατά ακόμη κάτι ανόθευτο. Με σπρώξιμο από τα ΜΜΕ, απαραίτητο αξεσουάρ στην μουσική βιομηχανία. Ευτυχώς οι αρχικές σκέψεις που κατατέθηκαν παλιότερα εδώ για να τις καλέσετε δεν επικράτησαν τελικά.

Διευκρινίζω ότι επειδή ο τίτλος είναι πια ΣΑΝΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΛΕΙΑΔΕΣ δεν αναφέρομαι στις ΠΛΕΙΑΔΕΣ

με όλο το συμπάθειο, νομίζω ότι έχουμε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθούμε αυτό τον καιρό αντί να μηρυκάζουμε τα ίδια και τα ίδια. ε;

Το διάβασα πριν λίγο, με εκφράζει και το μεταφέρω κι ας πει όποιος θέλει ότι μηρυκάζω
Κριτική του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ στο νέο δίσκο "Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΩΝ" , απόσπασμα
"΄Άλλοτε ελαφρώς κι άλλοτε βαραίως κακοποίηση τραγουδιών της μουσικής παράδοσης. Η θρακική, πχ, παραλλαγή τοθυ εξαίσιου και σχεδόν αρχαίου τραγουδιού "Η μάγισσα" ή "Εσείς πουλιά τουκάμπου" ή "Μαύρα μου χελιδόνια", έλαβε εδώ μια απερίγραπτη υλοποίηση από την ομάδα που αποκαλείται "Σανάδες". Αρχικώς ακούγεται ένα ...αμερικανόστροφο σαξόφωνο που παίζει κάτι κατάλληλο για στριπτίζ και ακολουθούν ...δύο σανάδες σε κάτι σαν φούγκα να τραγουδούν (με τις μισές νότες απ΄όσες λέει κι ο μετριότερος των δημοτικών τραγουδιστών) "μαυρομου...μαυρομού...χε έλι χε έλι" κι εκεί περίπου, πάνω στο ...χέλι, η διφωνία δραπετεύει από τη θράκη και εισπηδά στα βουλγαρικά εδάφη, όπου ενδημούν οι περίφημες βουλγαρικές φωνές".
Νάτες λοιπόν οι ΣΑΝΑΔΕΣ. Σε ένα δίσκο που ο ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ χαρακτηρίζει "λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως εριμμένοι". Και σε ανώτερα κορίτσια!

Δεν λες ευτυχώς που για την ώρα τη γλίτωσαν τα ηπειρώτικα πολυφωνικά... Αλλά έτσι είναι το δημοτικό τραγούδι για αρκετούς στις μέρες μας. Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε... Όποιος γουστάρει πιάνει ένα τραγούδι όπως γουστάρει και κάνει και δίσκο με αυτό! Αν τα τραγούδια είχαν φωνή τι θα μολογούσαν; Αυτές οι "κακοποιήσεις" μήπως με άλλα λόγια θα λεγόντουσαν βιασμοί; Ακούγεται σκληρό αλλά μήπως είναι σχεδόν αληθινό; Η παράδοση δεν έιναι μόνο λόγια και μουσική αλλά και ήθος. Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα "πειραγμένα" τραγούδια με αυτό το ήθος; Γιατί ήθος έτσι κι αλλιώς έχουν. Το ήθος των παιδιών της πόλης που χωρίς να έχουν πάρει πρέφα από τις αισθήσεις των τραγουδιών αυτών νιώθουν ότι μπορούν να τα "πειράξουν" όπως γουστάρουν κάθε φορά. Το ήθος του άμα λάχει όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω. Παίζουνε πολλά ρόλο σε αυτό. Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η απόσπαση της τεχνικής από το όλο της παράδοσης. Το όλο άλλο που είναι πραγματικά μεγάλο. Δες τα σεμινάρια παραδοσιακής μουσικής όπου και κάπόιες σανάδες μαθήτευσαν, τα σεμινάρια στην Κρήτη. Μετακλήσεις κορυφαίων δεξιοτεχνών ή ερμηνευτών σε ένα πλαίσιο αποσπασμένο, όμως, από την παράδοση των μουσικών που ο καθένας αντιπροσωπεύει. Αν θες κοπέλα μου να μάθεις βουλγάρικες διφωνίες για κόπιασε Βουλγαρία να δεις που και γιατί οι γυναίκες τραγουδάνε έτσι. Γιατί έτσι όπως γίνεται είναι σαν να πάει η Γιαννάτου να διδάξει στη Βουλγαρία εληνικό δημοτικό τραγούδι. Τι είναι το τραγούδι αυτό; Μόνο φόρμα; Μόνο ερμηνεία; Τρομάρα μας... Το τάχα και το δήθεν περισσεύει στις μέρες μας.

Με το συμπάθειο, δηλαδή, αλλά από πότε τα εκάστοτε γραφόμενα εν είδη κριτικής από τον κ. Παπαδάκη αποτελούν κατ' ανάγκη μέτρα κρίσης για τα όποια, δισκογραφικά ή άλλα, εγχειρήματα; Παρά τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του η γραφή του, κάποιες φορές, εμφαντικά καταδηλώνει προσωπικές προτιμήσεις και αντιπάθειες, υποκαθιστώντας την όποια κριτική διάθεση. Δεν έχω άποψη για τη συγκεκριμένη κριτική του που μόλις διάβασα. Το δίσκο δεν τον έχω ακούσει. Αλλά ούτε και πρόκειται να τον ακούσω.

Ας εξηγηθώ... Ούτε τη δική μας συμμετοχή, ως "ΧΑΟΝΙΑ", σε ένα άλλο δίσκο των "ΧΑΪΝΗΔΩΝ" έχω ακούσει! Την ηχογράφηση της συμμετοχής μας την άκουσα τελευταία φορά επιβλέποντας το mixage στο studio, λίγο πριν την έκδοση του δίσκου. Έκτοτε ούτε άκουσα το δίσκο ούτε πρόκειται να τον ακούσω! Και για αυτό δεν τον έχετε ακούσει κι εσείς ΠΟΤΕ στην εκπομπή μου.

Οπότε δεν μου περισσεύει ούτε διάθεση ούτε χρόνος για να ασχοληθώ με τέτοια εγχειρήματα. Όχι από μια a priori (κατα)κριτική διάθεση, ούτε από μια αφ' υψηλού στάση απαξίωσης. Πολύ απλά, καιρό τώρα, όλα αυτά τα νιώθω λιγάκι στην ...άλλη όχθη...