ΠΛΑΙΣΙΟ, όταν ένα χωριό τραγουδάει....

ένα από τα δυσκολότερα σημεία της προετοιμασίας της 1ης ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ το 1999 ήταν το Πλαίσιο Θεσπρωτίας. Ένα χωριό τότε χωρισμένο στα δύο με βάση τις συνήθεις αντιθέσεις που ανακύπτουν και ενίοτε μεγεθύνονται σε τοπικές κοινωνίες. Τότε δεν μιλιόντουσαν οι μισοί με τους μισούς. Και ενώ δεν μιλιόντουσαν μεταξύ τους, στο πλαίσιο της εκδήλωσης τραγούδησαν μαζί! Στην κορυφαία στιγμή της εκδήλωσης, κάθε εκδήλωσης, όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι τραγουδούν στον ίδιο τους τον τόπο.

Επιστρέψαμε πέρυσι, εννέα ολόκληρα χρόνια μετά, στο Πλαίσιο. Το ψυχολογικό κλίμα στο χωριό σαφώς καλύτερο. Και ενώ τότε τους παρακινούσαμε να έρθουν να τραγουδήσουν τώρα έμοιαζαν έτοιμοι και ας μην ήταν. Βοήθησε, βέβαια, το ότι ανάμεσά μας ήταν κι η Εύη, συγχωριανή τους που τους παρακίνησε με τον τρόπο της. Φωτογραφία από τον όμιλο του χωριού υπάρχει στην gallery. Εμείς εδώ παραθέτουμε τη μεταγραφή ενός από τα τραγούδια που τραγούδησε πέρυσι στο Πλαίσιο και επιφυλασόμαστε για την προβολή video στην αίθουσα προβολών της ΛΕΣΧΗΣ ΜΕΛΩΝ. Η απομαγνωητοφώνηση των στίχων έγινε από το Λουκά Μάκο στο πλαίσιο του προγράμματος "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" της ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ"

ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ

Ένα πουλί θαλασσινό, γυαλένια, γυαλένια (δις)
και ένα πουλί βουνίσιο, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Μάλωσε το θαλασσινό, γυαλένια, γυαλένια
και διώχνει το βουνίσιο, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Μη με μαλώνεις σταυραϊτέ, γυαλένια, γυαλένια,
και μη με παραπαίρνεις, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Και ’γω πολύ δεν κάθομαι, γυαλένια, γυαλένια,
στον τόπο τον δικό σας, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Θα κάτσω Μάη και Θερτή, γυαλένια, γυαλένια
κι όλον τον Αλωνάρη, γυαλένια, κρουσταλλένια.
Τον Αύγουστο σας ’φήνω γεια, γυαλένια, γυαλένια,
θα πάω στα πατρικά μου, γυαλένια κρουσταλλένια
ΠΛΑΙΣΙΟ 2007 / ΠΛΑΙΣΙΟ