O ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΣ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ΤΖΟΓΟΥ ΚΑΙ ΡΟΥΣΦΕΤΙΩΝ

Τα τεκταινόμενα στο χώρο του πολιτισμού αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την ηθική της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης. Στην εποχή του αγοραίου πολιτισμού τέτοιες επισημάνσεις ίσως να περιθωριοποιούνται στα όρια της κοινοτυπίας αλλά διάφορα γεγονότα προσδίδουν το εφήμερο της αφορμής για να ανασυρθούν στην επιφάνεια. Στο χώρο του λαϊκού πολιτισμού τα πράγματα είναι παραπάνω από εμφανή. Εδώ και 2, τουλάχιστον, χρόνια η αρμόδια Διεύθυνση Νεότερου Πολιτισμού που εδρεύει στην οδό Ερμού περιορίζεται στο ρόλο του κυματοθραύστη των αιτημάτων. Παρά τις δικές της, φιλότιμες και αξιοκρατικές εισηγήσεις προς την πολιτική ηγεσία του ΥΠ.ΠΟ. για την ενίσχυση φορέων που πραγματικά πασχίζουν για τη διάσωση, την προβολή, τη διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς, τα χρήματα που τελικά διαχειρίζεται είναι μόνο τα πολύ αναγκαία κονδύλια για την κάλυψη των παγίων εξόδων των Μουσείων και ό,τι χρήματα έρχονται ...τηλεκατευθυνόμενα με προορισμό τους "κολλητούς" της πολιτικής ηγεσίας. Το άλλοθι της ανυπαρξίας χρημάτων γενικότερα στο Υπουργείο Πολιτισμού εδώ έχει αποκτήσει δογματικό χαρακτήρα. Με την αρμόδια Διεύθυνση ουσιαστικά παροπλισμένη, πολιτισμό από την άποψη της οικονομικής στήριξης παράγουν το ...ΠΡΟΠΟ και τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα. Το ΠΡΟΠΟ όπως και οι διαφημίσεις των Κρατικών Λαχείων αποτελούν τη δίοδο ανεξέλεγκτων, πελατειακών επιχορηγήσεων, χώρο επιβεβαίωσης και αναπαραγωγής της πολιτικής εξουσίας σε τοπική και προσωπική, ιδιαίτερα, κλίμακα. Εδώ το κράτος των ρουσφετιών και των κολλητών θριαμβεύει, κάτι που συμβαίνει χρόνια πολλά και είναι πανομολογούμενος πια κοινός τόπος. Αυτό που τώρα αναδεικνύεται όλο και εντονότερα είναι η ανάλογη μετάλλαξη των διαδρομών των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που διαχειρίζονται τα αρμόδια, σε κάθε τομέα, υπουργεία. Οι φορείς που υποβάλουν αιτήσεις γίνονται μάρτυρες μιας πλήρους ηθικής απαξίωσης των διαδικασιών κρίσης και επιλογής. Εδώ δεν αρκεί η υποβολή προτάσεων, όσο καλών και αν είναι, όσο σημαντικών κι αν είναι τα πεπραγμένα των φορέων. Προϋπόθεση ευνοϊκής κρίσης είναι ο γνωστότατος παλαιόθεν "μπάρμπας στην Κορώνη", ο υπουργός ή ο βουλευτής που θα υποδείξει την εύνοιά του για την κάθε πρόταση. Οι φορείς ωθούνται σε περιπτύξεις πελατειακής ηθικής σε διαδρόμους και γραφεία της κρατικής εξουσίας. Όσοι δεν εξασκούν τη σπονδυλική τους στήλη σε ελαστικότητα οσφυοκάμπτη λίγη τύχη έχουν, αν έχουν. Το κράτος των κολλητών, των ρουσφετιών, των πελατειακών σχέσεων δημιουργεί με συνέπεια τα πολιτιστικά του ανάλογα. Η επιλογή στάσης απέναντι σε όλα αυτά-όχι με την έννοια της εύκολης κι ανέξοδης πολιτικολογίας, αλλά με την έννοια των έμπρακτων επιλογών-αποτελεί μέτρο κρίσης για όλους μας. Τα πιο καλοπροαίρετα οράματα πολιτιστικής δημιουργίας, μετερχόμενα τέτοιων πρακτικών, αναπαράγουν τη χειρότερη αισθητική, εκείνη του συστήματος που απαξιώνει τα πάντα, μετερχόμενο τα πάντα με κάθε τρόπο. Ο καθένας είναι ελεύθερος όχι τόσο για να επιλέξει αλλά κυρίως για το αν θα είναι επιλέξιμος...
Υ.Γ. Θα επανέλθουμε στο θέμα που αφορά άμεσα τα συντελούμενα στο χώρο μας. Κρατήστε μόνο μια φράση ως τότε. Εμείς δεν θα την κάνουμε λαχείο...