ποιό είναι το πιο αγαπημένο σου πολυφωνικό τραγούδι?

Λοιπόν, τι λέτε, ξεκινάμε ένα κουίζ? Το ερώτημα είναι ποιο είναι το πιο αγαπημένο μας πολυφωνικό τραγούδι και γιατί? Ξέρω ότι οι πιο σοβαροφανείς ίσως τζινίσουν με τέτοιες συγκρίσεις αλλά δεν είναι διαγωνισμός. Απλά με ενδιαφέρει να μάθω τη σχέση του καθένα μας με ένα ιδιαίτερο τραγούδι, του καθένα προσωπικά. Τι νιώθει όταν το ακούει, τι μνήμες ή τι συναισθήματα του γεννάει... Βάζω το ερώτημα ελπίζοντας να μην είμαι ο πρώτος που θα απαντήσω. Περιμένω λοιπόν τις δικές σας γνώμες

Προσωπικά δεν έχω ένα αγαπημένο τραγούδι, αλλά πολλά!Καταρχήν όλα τα ιστορικά τραγούδια είναι αγαπημένα γιατι δίνουν πολλές πληροφορίες και κίνητρα για αναζήτηση...άλλα είναι οι "Λυγερές καλές κοπέλες" με το πολυτσανίτικο τρόπο, το "Τι κακό κανα ο καημένος", "Πέρα σε κείνο το βουνό" απ'τη Δερβιτσάνη, ένα που λέει "Κίνησα να 'ρθώ να βράδυ, με πιασε ψιλή βροχή...", το "Τριαντάφυλλο" και το "Τρώτε για να πίνουμε"!!!Βέβαια υπάρχουν και άλλα πολλά...

Λοιπόν έχουμε και λέμε.
1. "Αλησμονώ και χαίρομαι" όπως το άκουσα από τους παλαιούς των Κτισμάτων
2. "Χαριτωμένη συντροφιά" όπως το λέει ο Παρακάλαμος
3. "Στης Δερόπολης τον κάμπο" (το έχω ακούσει και με όργανα)
Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει ένα τραγούδι περισσότερο αγαπημένο από τα άλλα και μουρχονται πολλά στο νου. Όπως ακόμη και το "Ένα πουλί θαλασσινό" όπως το λέει η "Χαονία" που πολύ θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει ηχογράφηση με παλιούς με τον τρόπο αυτό.

Μπορώ να απαντήσω για λογαριασμό άλλου επειδή ο ίδιος βλέπω ότι δεν έχει απαντήσει ακόμη; Αν κρίνω από τις επιλογές του στις "ΦΩΤΑΨΙΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΟΧΘΗΣ", από τα πολυφωνικά τραγούδια που συχνότερα μεταδίδονται στην εκπομπή του, ο Αλέξανδρος πρέπει να αγαπάει περισσότερο τα εξής:
- "ΠΗΓΑΙΝΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΔΡΟΜΟ"
- "ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ"
- "ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΥΜΑΙ"
- "ΚΛΑΙΝ'ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΑ ΛΙΘΑΡΙΑ"
- "ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ"
- "ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ"
Τώρα τελευταία έπαιξε και το "Λαλεί ο κούκος". Ε, Αλέξανδρε; Είμαι καλή ακροάτρια; Τι κερδίζω;

Ψυχραιμία! Προσπάθησα να απαντήσω μόνος μου στην ερώτηση, απάντησα και μετά από 2 ώρες έσβησα την απάντησή μου. Οπότε, λυπάμαι, δεν μπορώ να συμφωνήσω με απάντηση άλλου για λογαριασμό μου. Το τι παίζεται στην εκπομπή δεν έχει αυτοτελή αξία αλλά συσχετίζεται με το κάθε φορά θέμα, με τα πριν και τα μετά, οπότε ... Θα γράψω, όμως, τη γνώμη μου όχι όμως σαν απάντηση που αδυνατώ να δώσω

Κι εγώ δεν μπορώ να δώσω απάντηση σε τέτοια ερωτήματα ή μπορω μόνο μακροσκελείς απαντήσεις να δώσω, του είδους οι 153 αγαπημένες μου ταινίες, τα 732 αγαπημενα μου τραγούδια κλπ. Από τα πολυφωνικά αν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια λίγα, είναι από καθαρά "συμπαραδηλωτικούς" λόγους, καθώς μερικά τραγούδια λειτούργησαν αποκαλυπτικά σε διάφορες πλευρές καταστασεων που έτσι κι αλλιώς με ενδιέφεραν ή γιατί μ' εχουν συντροφέψει από πριν τα γνωρίσω σαν "πολυφωνικά" σε στιγμές που θυμάμαι σαν ωραιες στη ζωή μου, τετοιο ας πούμε είναι το Γιάννη Μου Το Μαντήλι Σου. Έτσι μπορώ ενδεικτικά να πω: Αλησμονώ Και Χαίρομαι, γιατί το άκουσα και το τραγούδησα πριν καλά καλά καταλάβω τι εννοεί. Έρχομαι Τον Τοίχο Τοίχο - Ας Ερχόσουν Κι Ας Βρεχόσουν, γιατί τα λόγια του μου ήταν ήδη γνωστά στην παραλλαγή τους από τις ηχογραφήσεις κάποιων πρώιμων μουρμούρικων λαϊκών τραγουδιών της πόλης. Ποια Είναι Τούτη Που Κατεβαίνει (ασπροεντυμένη απ' το βουνό), γιατί με έχει συντροφέψει στο περιβάλλον των παιδικών μου χρόνων με τους στίχους του Σολωμού και την κανταδόρικη εφτανησιακή μουσική. Ένα Πουλί Θαλασσινό, γιατί λέει για την νεώτερη στορία τόσα που λένε και τρεις τόμοι μαζί. Δελήπαπας, γιατι μάλωνε με τα βουνά. Τι Είδαν Τα Γιάννινα, στ' αλβανικά, γιατί μου θυμίζει ότι κι οι άριες της όπερας έχουν λαϊκή προέλευση της οποίας την καλλιτεχνική τελειότητα δεν την ξεπερνούν κατ' ανάγκη. Τρώτε Για Να Πίνουμε (ή Πίνετε Να Πίνουμε), γιατί είναι στάση και μέρος του σκοπού της ζωής αυτό, κι ακόμα περισσότερο γιατί αύριο έχουμε και πόλεμο όπως λεμε όταν το τραγουδάμε: πώς λέει κι ένα σύγχρονο, μονοφωνικό, τραγούδι: Μέχρι την αυγή που ο ήλιος βγαίνει και δουλιά σκληρή μας περιμένει. Μα είναι κι άλλα.

Για μένα η απάντηση είναι και δυνατή και εύκολη:


Λόγοι:

Είναι το πρώτο πολυφωνικό που άκουσα.

Δεύτερον. Μιλά για το Μάρκο Μπότσαρη, υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και που θαυμάζω απεριόριστα για το ήθος του και την παλικαριά του.

Τρίτο. Γιατί σμίγει το βουνίσιο με το θαλασσινό...

Τέταρτο... τελείως τοπικιστικά... αναφέρεται στο Σούλι...

Πέμπτο και κυριότερο. Μιλά για θάνατο και μάλιστα με λεβεντιά ελληνική.

Αγαπημένη ερμηνεία; Της Χαονίας...