ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

3 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Παρ 24 Οκτ 2008, 2:00 am

ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

Σαράντα πέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες
Γιοφύρι ν εθεμέλιωναν στης ¶ρτας το ποτάμι .
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν.
Μοιρολογούν οι μάστοροι και κλαίνΆ οι μαθητάδες
-Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψες μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χελιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα:
-Α δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
ποΆ Άρχεται αργά τΆ αποταχύ και πάρωρα το γιόμα
ΤΆ άκουσΆ ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει μηνάει της λυγερής με το πουλί τΆ αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της ¶ρτας το γιοφύρι
Και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
«Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και διαβείς της ¶ρτας το γιοφύρι».
Να τηνε κιΆ εξανάφανεν από την άσπρη στράτα.
Την είδε ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
-Γεια σας χαρά σας μάστοροι κι εσείς οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας κι είναι βαργιωμισμένος;
-Το δαχτυλίδι τοΆ Άπεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι να Άβρει;
-Μάστορα μην πικραίνεσαι κι εγώ να πάΆ σΆ το φέρω,
εγώ να μπω κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι να Άβρω.
Μήδε καλά κατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε.
-Τράβα καλέ μΆ τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα,
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα.
Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
-Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας.
Τρεις αδερφάδες ήμαστε κι οι τρεις κακογραμμένες,
μια Άχτίσε το Δούναβη, κι άλλη το Αφράτη
εγώ η πιο στερνότερη της ¶ρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο να τρέμει το γιοφύρι,
ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες.
-Κόρη τον λόγο άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
τι έχεις μονάκριβο αδερφό, μη λάχει και περάσει.
Κι αυτήν τον λόγο άλλαξε κι άλλη κατάρα δίνει:
- Αν τρέμουν τΆ άγρια βουνά να τρέμει το γιοφύρι.
Ως πέφτουν τ΄ άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
τΆ έχω αδερφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.

Μια από τις παραλαγές της παραλογής του γεφυριού της ¶ρτας που στο σύνολό τους θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτοτελή έκδοση κάποτε στο μέλλον. και, μάλλον, ξέρουμε και τον άνθρωπο που θα το προσπαθήσει. είναι ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΤΑΣ που εδώ και χρόνια ίδρυσε το ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΕΤΡΙΝΩΝ ΓΕΦΥΡΙΩΝ και από τότε ερευνά οτιδήποτε έχει σχέση με τα γεφύρια - πόσο μάλλον με το πολυτραγουδισμένο γεφύρι της ¶ρτας. πριν κάποια χρόνια με το ΣΠΥΡΟ πραγματοποιήσαμε σχετική καταγραφή με ένα τραγούδι από τους ΠΑΠΑΔΑΤΕΣ του Νομού Πρέβεζας. τούτη η παραλλαγή προέρχεται από το βιΒλίο του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΓΚΑ, ένα από τα βιβλία που ψηφιοποιήθηκε από την "ΑΠΕΙΡΟ" στο πλαίσιο του προγράμματος "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ".
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Κυρ 26 Οκτ 2008, 2:21 am

πανέμορφα τραγούδια οι παραλογές φέρουν ανεξίτηλα τα ίχνη της πηγαίας λαϊκής ποίησης στους στίχους τους, τον αχό της μουσικής των αιώνων στη μελωδία τους. ο έρωτας στις παραλογές αποτυπώνεται με τρόπο ποιητικό και βαθιά ερωτικό, όπως εδώ με μια μικρή δαγκωματίτσα... από τη συλλογή του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΓΚΑ τούτο το τραγούδι για την επιστροφή του ξενιτεμένου και την αναγνώρισή του...

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ

Μαλαματένιος αργαλειός, κΆ ελεφαντένιο χτένι,
κι ένα κορμί ναγγελικο κάθεται και υφαίνει
μΆ εξήντα δυο πατήματα σαράντα δυο καρούλια,
κΆ ο βρόντος κι ο ήχος πολύς απΆ τα ψηλά τραγούδια.
Πραματευτής επέρασε στο μαύρο καβαλάρης,
κοντοκρατεί το μαύρο του και την καλημερνάει:
- Καλή Άμερα σου κόρη μου. – Καλώς τον ξένο πουρθε.
- Κόρη μου δεν παντρεύεσαι, να πα΄ρεις παλικάρι;
- Κάλλιο να σκασΆ ο μαύρος σου, παρά το λόγο Άπούπες
Έχω νάντρα στην ξενιτιά τώρα δώσεκα χρόνους
κι ακόμη τρεις τον καρτερώ και τρεις τον Άπαντεχαίνω,
κι αν δεν έρθει κι αν δε γανεί, καλόγρια θα γένω,
και στο κελί θε να κλεισθώ τα μαύρα θε να βάλω
- Κόρη μΆ ο άντρας σΆ Άπέθανε, κόρη μΆ ο άντρας σΆ εχάθει,
τα χέρια μου τον κράτησαν, τα χέρια μου τον θάψαν,
ψωμί, κερί του μοίρασα, κΆ είπε να μου το δώσεις.
- Τον κράτησες, τον έθαψες, ο Θιος να σε πληρώσει,
ψώμι, κερί του μοίρασες, εγώ σου τα πλερώνω.
Εγώ φιλί του δάνεισα, κΆ είπε να μου το δώσεις.
- Φιλί κι αν του δάνεισες, σύρε και γυρεψέ το.
- Κόρη μΆ εγώ μΆ ο άντρας σου, εγώ Άμαι κι ο καλός σου.
- Αν είσαι συ ο άντρας μου, αν είσαι κι ο καλός μου,
δείξε σημάδια του σπιτιού, κι απέκει να σΆ ανοίξω.
- Έχεις μηλιά στην πόρτα σου και κλήμα στην αυλή σου
κάνει σταφύλια ραζακιά και το κρασί του μέλι,
το πίνουν οι γιανιτσαριά και παν να πολεμήσουν,
το πίνει η φτωχολογιά και λησμονά τα χρέη.
- Αυτό το ξέρει η γειτονιά, το ξερΆ ο κόσμος όλος
δείξε σημάδια του κορμιού, κι ύστερα να σΆ ανοίξω.
- Έχεις ελιά στο μάγουλο, ελιά στην αμασκάλη,
και στο δεξί σου το βύζι μικρή δαγκοματίτσα.
- Βάγιες, τρεχτΆ ανοίξετε, αυτός εινΆ ο καλός μου.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από ΑΠΕΙΡΟΣ Τρι 28 Οκτ 2008, 9:41 pm

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ


Στοιχειό ξεφανερώθηκε και τρώει τα αντρειωμένους,
τους έφαγε, τους έσωσε, κανείς δεν είχε μείνει,
ο γιος της χήρας έμεινεν ο μόνος αντρειωμένος.
Παίρνει κοντάρι και σπαθί και πάει να κυνηγήσει
και τρέχει όρη και βουνά, ράχες και ραχοπούλες,
κυνήγι δεν επέτυχε, κυνήγι δεν ευρήκε,
κι αυτού ΅ το γύρμα του ηλιού και ΅ς το βασίλεμα του,
βρίσκει μια κόρην όμορφη, ξανθή και μαυρομάτα,
στέκει και την λογιάζεται, στέκει και την ρωτάει,
- Κόρη μου, ποιος σΆ εγένναε, τι μάνα σΆ έχει κάμει;
- ΚΆ εμένα μάνα μΆ έκαμε, μάνα σαν τη δική σου,
- ΤΆ έχεις, κόρη, και θλίβεσαι, ταΆ έχεις κι αναστενάζεις;
- Πέρα σΆ εκείνη τη συκιά, οπού είνΆ ένα πηγάδι,
μόπεσε ο αρραβώνας μου, τΆ ώριο μου δαχτυλίδι,
κι όποιος βρεθεί και κατεβεί να τόβρει, να το βγάλει,
αυτόν θα τον στεφανωθώ, κι αϊταίρι θα τον κάμω.
Ο νιος ευτής ξεντύθηκε κΆ εμπήκε ΅ς το πηγάδι,
- Τράβα με, κόρη, τράβα με, δεν βρίσκω δαχτυλίδι.
- Αυτού που μπήκες, χήρας γιε, ποτέ δε ματαβγαίνεις.

παραλλαγή της παραλογής του κολυμπητή όπως περιέχεται στη συλλογή του ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΥ "ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" με αναφερόμενο ως τόπο προέλευσης το Ζαγόρι. η παραλογή αυτή ευτύχησε να έχει και κινηματογραφική μεταφορά από το σκηνοθέτη ΣΤΡΑΤΟ ΣΤΑΣΙΝΟ τη δεκαετία του 80 με τη βραβευμένη ταινία "ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΗΤΗ". η ταινία γυρίστηκε σε διάρκεια τεσσάρων χρόνων με κούκλες! από το ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ της "ΑΠΕΙΡΟΥ"

ΑΠΕΙΡΟΣ
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1023
Registration date : 07/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από ΑΠΕΙΡΟΣ Τετ 05 Νοε 2008, 1:33 am

ΕΡΟΔΙΣΆ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

ΕρόδισΆ η ανατολή και ξημερώνει η δύση.
Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι Αυγερινός τραβιέται,
παν τα πουλάκια στις βοσκές, κΆ οι όμορφες στη βρύση,
βγαίνω και εγώ κι ο μαύρος μου, με τα λαγωνικά μου,
βρίσκω μια κόρη ποΆ Άπλενε σε μαρμαρένια γούρνα,
τη χαιρετώ δε μου μιλά, της κρένω, δε μου κρένει.
- Κόρη, για βγάλε μας νερό, την καλή μοίρα να Άχεις.
Να πιω κι εγώ κι ο μαύρος μου και τα λαγωνικά μου…
Σαράντα σίκλους έβγαλε, στα μάτια δεν την είδα,
κι απάνω στους σαράντα δυο, τη βλέπω δακρυσμένη.
- Γιατί δακρύζεις, λυγερή, και βαριαναστενάζεις;
Μήνα πεινάς, μήνα διψάς, μην έχεις κακή μάνα;
- Μήτε πεινώ, μήτε διψώ, μήτΆ έχω κακή μάνα.
Ξένε μου, κι αν εδάκρυσα, κι βαριαναστενάζω,
τον άντρα Άχω στην ξενιτιάν εδώ και δέκα χρόνους,
κι ακόμα τρεις τον καρτερώ, πέντε τον παντεχαίνω,
κι απέ θα κόψω τα μαλλιά, καλόγρια θένα γένω.
θα πάω στα έρημα βονυά να στήσω μοναστήρι,
εκειόν να τρώει η ξενιτιά κι εμέ τα μαύρα ράσα.
- Κόρη μΆ, ο άντρας σΆ πέθανε, ο άντρας σου εχάθη,
ΚΆ εγώ παπάδες Άπλέρωσα, κΆ είπε να με πληρώσεις,
ΚΆ εγώ Άκανα τα κόλυβα, κΆ είπε ναν τα πλέρώσεις,
Του έδωκα κΆ ένα φιλί, κΆ είπε να μου το δώσεις.
- Αν τους παπάδες Άπλέρωσες, διπλά να σε πλερώσω,
ΚΙ αν έκαμες τα κόλυβα, διπλά να σου τα δώσω,
Όμως εκείνο το φιλί τρέχα και γυρευέ το!
- Κόρη μΆ εγώ ειμΆ ο άντρας σου, εγώ είμαι ο καλός σου!
- Πες μου σημάδια του σπιτιού, και τότες σε πιστεύω…
- Έχεις μηλιά στην πόρτα σου και κλήμα στην αυλή σου,
κι έχεις και με τα χέρια σου μια λαϊμονιά φυτέψει.
- Κάποιος καός μου γείτονας σου τα είπε και τα ξέρεις…
ΆΠες μου σουσούμια του κορμιού, και τότε σε πιστεύω.
- Έχεις ελιά στα στήθη σου κΆ ελιά στην αμασκάλγη,
Κι ανάμεσα στον κόρφο σου ταντρός σου φυλαχτάρι.
- Ξένε μΆ, εσύ Άσαι ο άντρας μου, εσύ είσαι κι ο καλός μου.

o ΓΙΑΝΓΚΑΣ το κατατάσσει στις παραλογές και σεβόμαστε την επιλογή του. θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και στα τραγούδια της ξενιτιάς μιας και το θέμα είναι το γνωστό μοτίβο της αναγνώρισης κατά την εποστροφή, μοτίβο πολυτραγουδισμένο σε διάφορες παραλλαγές του. τότε που τους δρόμους της επιστροφής στις αγαπημένες αγκάλες όριζαν ελίτσες στους κόρφους...

ΑΠΕΙΡΟΣ
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1023
Registration date : 07/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Δευ 10 Νοε 2008, 4:19 pm

ΛΑΜΙΑ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΧΗΡΑΣ ΓΙΟΣ

Μια μαύρη Λάμια του γιαλού, που τρώει τα παλικάρια,
γυναικεία ρούχα νέβαλε, γυναικεία ρούχα βάνει,
γυναικεία πανΆ στην εκκλησιά, γυναικεία προσκυνάει,
γυναικεία παίρνΆ αντίδωρο αχ του παπά το χέρι·
γυναικεία βήκε κΆ έκατσε στης εκκλησιάς τημ πόρτα,
με τα μαλλιά της ξέπλεγα στο δάκρυ φορτωμένη.
Χήρας ο γιος απέρασε και την καλημερίζει:
- Τέχεις, κόρη μΆ και φλίβεσαι, και βαριαναστενάζεις;
- Γλέπεις εκείνη την ιτιά, την αστραποκαμένη,
πόχει αντάρα στην κορφή και κατακνιά στη μέση,
το δαχτυλίδι μΆ μόπεσε, η πρώτη μΆ αρραβώνα,
κι όποιος να μπει να μου το βρει, άντρα θέλα τομ πάρω.
Της εζήλεψε την ομορφιά, γυναίκα να την πάρει:
- Εγώ να μπω, εγώ να βγω, κόρη μΆ να σου το βγάλω.
Πά(γ)ησε και τον εκρέμασε, να βρει τον αρραβώνα,
κΆ ηύρε τα φίδια σταυρωτά με της οχιάς πλεγμένα.
- Τράβα με κόρη, μΆ τράβα με, και τίποτας δεν ηύρα,
εδώ είναι τα φίδια σταυρωτά με τις οχιές πλεγμένα,
και μια οχιά, κακή οχιά, έχει το δαχτυλίδι.
- Αυτού που μπήκες, νιούτσικε, πίσω δε ματαβγαίνεις·
εγώ είμαι Λάμια του γιαλού, που τρων τα παλικάρια.
- Εσύ είσαι Λάμια του γιαλού, που τρως τα παλικάρια,
κΆ εγώ είμαι γιος της αστραπής, θα αστράψω να σε κάψω.
Φοβήθηκε την αστραπή και πίσω τον τραβάει.

κάθε παραλογή είναι ένα τραγούδι ιστορία. η εικονοποιητική δύναμη των παραλογών ισχυρή σε δύναμη και επινόηση. τούτη η παραλογή προέρχεται από τη συλλογή του ΓΙΑΝΓΚΑ που η αλήθεια είναι ότι ταξινομεί στην κατηγορία αυτή και αλλότρια τραγούδια.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από ΑΠΕΙΡΟΣ Τρι 18 Νοε 2008, 4:01 pm

Ο ΜΙΚΡΟΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ


Ο Κώσταντας κι ο Κωσταντής κι ο μικροΚωσταντίνος
κι ο μικροΚωσταντίνος,
το Μάη αμπέλΆ εφύτευε, το Μάη να καρπίσει
το Μάη να καρπίσει
το Μάη τούρθε μήνυμα στην ξενιτιά να πάει
στην ξενιτιά να πάει.
Ούδ έτρωγε, ούδΆ έπινε κι ουδέ χαροκοπούσε
κι ουδέ χαροκοπούσε,
ουδέ το μαύρο τάιζε κι ουδέ το καλιγώνει
κι ουδέ το καλιγώνει.
Τη νύχτα (ν) εκαλίγωνε και την αυγή σελώνει
και την αυγή σελώνει
και η καλή του τόφεγγε με το κερί στο χέρι
με το κερί στο χέρι.
Γυρίζει την εκοίταξε, την είδε δακρυσμένη
την είδε δακρυσμένη.
ΤΆ έχεις, κόρη μΆ και θλίβεσαι και βαριαναστενάζεις
και βαριαναστενάζεις;
- Που πας, που πας, λεβέντη μου κι εμένα που μΆ αφήνεις;
- ΣΆ αφήνΆ εδώ στη μάνα μου κι εδώ στην αδερφή μου
κι εδώ στην αδερφή μου
κι εδώ στην αξαδέρφη μου, την αρραβωνιασμένη
την αρραβωνιασμένη.

παραλλαγή της παραλογής του Κωνσταντίνου του μικρού ή του Μικροκωνσταντίνου. το δεύτερο μέρος του τραγουδιού απαντά και σε παραλλαγή του "ΑΛΗΣΜΟΝΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ" σχεδόνα απαράλλακτο. από τη συλλογή του ΥΦΑΝΤΗ "ΠΩΓΩΝΙΣΙΟΣ ΓΑΜΟΣ" που δεν συμπεριλαμβάνει - προφανώς - μόνο τραγούδια του γάμου.

ΑΠΕΙΡΟΣ
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1023
Registration date : 07/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Τετ 19 Νοε 2008, 9:24 pm

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ

Μικρός Κώστας παντρεύεται, μικρή γυναίκα παίρνει,
τρεις χρόνους γράφει το προικιό, και τρεις το πανωπροίκι,
και τρεις όπου συντάζεται, το γάμο για να κάνει·
όλο τον κόσμο κάλεσε, τη γης τη ξακουσμένη,
καλεί τον άγγελο νουνό, και τον ¶(γ)ι Γιώργη βλάμη·
όλο τον κόσμο κάλεσε, τη γης τη ξακουσμένη,
σαν έκαναν κΆ εκίνησαν, τα δέντρα ξεριζώνουν,
πουλάκι πά(γ)ησε κΆ έκατσε στου Κωσταντή τη σέλλα,
κι ουδέ λαλούσε σαν πουλί, κι ουδέ να χιλιδόνι,
μουν' έλαλούσε κΆ έλεγε ανθρώπινη κουβέντα:
- Κώστα μου, μην ξοδεύεσαι, μη χάνεις και τον βιο σου,
εσένα σούρθΆ ο θάνατος, σούρθε για να αποθάνεις.
- Που ξέρεις συ, πουλάκι μου, που ξέρεις, χιλιδόνι;
- Εψές ήμουν στους ουρανούς, και τώρα ήρθΆ απέκει,
κι άκουσα που σε έγραφαν με τους απεθαμένους.
- Μάνα μου, πάψε τάργανα, πάψε και τα ντουφέκια,
τι μένα μουρθΆ ο θάνατος, κοντεύω νΆ αποθάνω.
Για πάρε τΆ αργυρά κλειδιά , κι άνοιξε τις κασέλες.
και ντύσε τον μικρότερο, το γάμο για να κάνεις.
Ζερβιά μεριά το λείψανο, δεξιά μεριά το ψίκι.
Για τη κΆ η κόρΆ η όμορφη στο παραθύρι βγαίνει:
- Μάνα μΆ δεν είνΆ ο Κωσταντής, δεν είνΆ ο παιγνιδιάρης,
αλλιώς το παίζει τΆ άλογο, αλλιώς το καμαρώνει.
Στου πεθερού της την αυλή μαύρος καπνός που βγάνει,
μήνα και γάμος γίνεται, μήνα και πανηγύρι;
- Ουδέ και γάμος γίνεται, ουδέ και πανηγύρι,
ο Κωσταντής μας άρρωστος, βαριά για νΆ αποθάνει.

άλλος ένας μικρός Κώστας, παραλλαγή της πολυτραγουδισμένης παραλογής. αυτή τη φορά από τη συλλογή του ΧΑΣΙΩΤΗ
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Τρι 25 Νοε 2008, 11:55 pm

ΤΡΙΟΜΕΡΗΤΙΚΟΣ ΓΑΜΠΡΟΣ (1η παραλλαγή χωριού Σωτήρα)

Ερχόμασταν απΆ την Ανατολή μΆ ένα χρυσό καράβι,
είχαμε σκλάβους όμορφους στα σίδερα δεμένους.
Ο σκλάβος αναστέναξε κι εστάθη το καράβι,
κι ο καπετάνιος φώναξε απάνω απ' το κατάρτι:
-Ποιος είναι πΆ αναστέναξε κι εστάθΆκε το καράβι;
-Εγώ είμαι πΆ αναστέναξα κι εστάθΆκε το καράβι.
-Σκλάβε πεινάς, σκλάβε διψάς, σκλάβε μην θέλεις ρούχα;
-Ούδε πεινώ, ουδέ διψώ κι ούτε ρούχα μου λείπουν,
τον τόπο μου θυμήθηκα τη δόλια μου γυναίκα,
που ήμουν τριών μερών γαμπρός, δώδεκα χρόνια σκλάβος.
-Σκλάβε μΆ για τραγούδησε και θα σε λευτερώσω.
-Πόσες φορές τραγούδησα και λευτεριά δεν είδα;
Μα αν είναι για τη λευτεριά θα ξανατραγουδήσω.
Εννιά καργιές εφύτεψα στης φυλακής την πόρτα
Κι απ΄ τις εννιά καρπό ΅φαγα και λευτεριά δεν είδα.
-Σκλάβε μου σύρε στο καλό, χαλάλι η λευτεριά σου…
΅ΕνΆ άλογο του χάρισε, τρία φλωριά του δίνει,
όσο να πει «έχετε γεια» πήρε σαράντα μίλια
κι όσο να πούνε «στο καλό» πήρε σαράντα πέντε.
Στο δρόμο όπου πήγαινε, στο δρόμο που πηγαίνει
……………………….

-Στην μπάντα-μπάντα οι άρχοντες, στην μπάντα οι συμπέθεροι,
στην μπάντα το παπαδαριό, θα με κεράσει η νύφη.
Τονε κεράει μια και δυο, στα μάτια το τηράει:
-Συμπέθεροι στα σπίτια σας, δικοί μου στο δικό σας.
Και ΅συ άντρα προσωρινέ, σύρε εις το καλό σου,
Εμένα μοΆ ΅ρθε ο άντρας μου, το πρώτο μου στεφάνι.

στις παραλογές κατατάσσει ο ΚΑΤΣΑΛΙΔΑΣ τούτο το τραγούδι που προέρχεται από την προγονική μας ρίζα, το χωριό ΣΩΤΗΡΑ στην ¶νω Δερόπολη. το συναντάμε σε πολλές παραλλαγές και στις συλλογές των ΝΙΚΑ, ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, ΛΥΤΗ αλλά και σε επιτόπιες ηχογραφήσεις της "ΑΠΕΙΡΟΥ" με πολυφωνικούς ομίλους από τα Κτίσματα και τη Δερόπολη.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Κυρ 30 Νοε 2008, 8:26 pm

ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΩΡΙΑΣ (2η παραλλαγή)


Σε πολλά κάστρα που πήγα και σεργιάνισα,
σαν της Ωριάς το κάστρο δεν απάντησα.
Κάστρο της μαυρομάτας, της αλωναριάς,
κάστρο θεμελιωμένο, κάστρο ξακουστό,
σαράντα πύργους έχει, όλο μάλαμα,
κι άλλους σαρανταπέντε για τον πόλεμο,
μολύβι σκεπασμένο μάρμαρο χυτό,
με πόρτες ατσαλένιες και αργυρά κλειδιά
και του γιαλού η πόρτα αστράφτει μάλαμα.
Τούρκοι το πολεμούσαν χρόνους δώδεκα,
Ρωμιοί το παραστέκουν δεκατέσσερα
δεν παρά το πατούσαν το μοιριόρημο
Βγήκε(ν) ένα Τουρκάκι ρωμιογέννητο,
Ρωμιοκουναρημένο, γενιτσαρόπουλο,
ΠοΆ ΅χει το μάτι ΅στραφτερό και πιθαμή μουστάκι,
ποΆ ΅χει και τα μαλλάκια του στις πλάτες του ριγμένα.
Επάει στο Σουλτάνο του τον πολυξακουσμένο:
- Εγώ του λέει καθαρά και μεγάλο θάρρος,
σαν πάρω τούτο το κάστρο εγώ τι θα λα μου δώσεις;
- ¶λογο καλό με σέλα κα χρυσό σπαθί,
τριακόσια η φορεσιά σου και χίλια η ρόγα σου,
και σε τιμή μεγάλη γενιτσαρόπουλε!
- Ούδε τΆ άλογο σου θέλω κι ουδέ το σπαθί,
ούδε μεγάλη ρόγα και φορεσιά καλή,
μόνον την κόρη θέλω που είναι στο γυαλί!
Τι γύρεψε, του τα ΅ταξαν, γενιτσαρόπουλο.
Στα γυναικίσια ντύεται και στολίζεται.
Προσκέφαλον εζώθει κι αγκαστρώθηκε.
Του πύργου-πύργου πάει και μοιρολογεί:
- Ανοίξτε μου της μαύρης και της ορφανής,
γιατΆ είμαι γκαστρωμένη και στο μήνα μου!
Κι εκείνοι την πιστέψαν, την κακορίζικη.
Όσο να ανοίξει η πόρτα, χίλιοι εμπήκανε,
κι όσο να μισανοίξει, γέμισε ο καλιάς
¶λλοι χυθήκαν στΆ άσπρα, άλλοι στα φλωριά
και το γενιτσαρόπουλο επήρε την κυρά,
το ακριβό κορίτσι κλεισμένο στο γυαλί,
καλοκουναρημένο από καλούς γονείς.

δεροπολίτικη παραλλαγή του ακριτικού τραγουδιού του "ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΩΡΙΑΣ" από τη συλλογή του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑ "ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ". η συλλογή συμπεριλαμβάνει τέσσερις παραλλαγές της παραλογής αυτής.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από ΑΠΕΙΡΟΣ Κυρ 25 Ιαν 2009, 8:12 pm

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΆ Η ΜΑΡΩ

ΚάθετΆ η Μάρω κάθεται στου Γιάννου το κρεβάτι,
κρατεί γυαλί στα χέρια της, τα κάλλη της γυαλίζει.
- Για πες τε μΆ κάλλη μΆ όμορφα και στηθη μου γραμμένα,
τάχα του Γιάννου να είστε σεις, τάχα τοπυ Κωνσταντίνου;
Κι ο Κωνσταντίνος διάβααινε παίζοντας το τζιβούρι,
παίζοντας και διαβαίνοντας και ψηλοτραγουδώντας:
- Σκιάζουμε Μάρω μΆ σκιάζομαι, το Γιάννο το φοβούμαι.
- Ο Γιάννος πάει στα βουνά να ελαφοκυνηγήσει.
Γιάτος ο Γιάννος πόφτασε στους κάμπους καβαλάρης.
- ¶νοιξε, Μάρω μΆ άνοιξε να πάρεις το κυνήγι,
τα ιδείς τα λάφια ζωντανά, τΆ αρκούδια μερωμένα.
- Δεν μπορώ Γιάννο μΆ δεν μπορώ, δεν ημπορώ νΆ ανοίξω,
σύρε Γιάννο μΆ στη μάνα σου, σύρε στην αδερφή σου.
Βιτσιά δίνει τΆ αλόγου του, στην μάνα του πηγαίνει.
- ¶νοιξε μάνα μΆ άνοιξε να πάρεις το κυνήγι,
να ιδείς αλάφια ζωντανά, κι αρκούδια μερωμένα,
κι ένα μικρό λαφόπουλο να παίζΆ η αδελφή μου.
- Σύρε, Γιάννο μΆ στη Μάρω να δώσεις το κυνήγι.
- Μάνα μΆ η Μάρω δεν μπορεί, δεν ημπορεί νΆ ανοίξει,
- Γιάννο μΆ η Μάρω είνΆ καλά κι έχει τον Κωνσταντίνο,
από τα χτές οπόφυγες και πάιζει και γελάει.
Βιτσιά δίνει του μαύρου του, στο σπίτι του πηγαίνει,
κλωτσιά δίνει της πόρτας του και μεσΆ στο σπίτι μπήκε,
η αγάπη τον εστράβωσε, την Μάρω τη σκοτώνει
και το κεφάλι τσΆ έκοψε και στο ντρουβά το βάνει.
κι απΆ την αγάπη την πολλή στο μύλο το κεφάλι.
νάμε τΆ αλεύρι κόκκινο και την πασπάλη μαύρη.

άλλη μια ιστορία έρωτα και θανάτου, άλλη μια ιστορία ερωτικής απιστίας σε ένα τραγούδι που ο ερευνητής ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΓΚΑΣ κατατάσσει στις παραλογές. στο ίδιο θεματικό μοτίβο το "ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΖΗΛΕΨΑ"-πολυφωνικό πωγωνίσιο που έχει δισκογραφηθεί από το Πολυφωνικό των Κτισμάτων με τίτλο "Τρία καλά είναι στον ντουνιά"

ΑΠΕΙΡΟΣ
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1023
Registration date : 07/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από ΑΛΕΞΗΣ Τρι 03 Φεβ 2009, 4:46 am

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ

Ο διγενής ψυχομαχεί κι η γη τονε τρομάζει.
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σειέτΆ ο πάνω κόσμος,
κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια
κι η πλάκα του ανατριχιά πως θα τονε σκεπάσει,
πως θα σκεπάσει τον αϊτό, της γης τον αντρειωμένο.

Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπηλιά δεν τον χωρούσε,
και όρη εδρασκέλιζε, βουνού κορφές επήδα,
βράχους τους ομαδόπαιζε και ριζιμιά ξεκούναε.
Στο τίναγμα ΅πιανε πουλιά, στο πέταγμα γεράκια,
στο τρέξιμο και πήδημα, τα λάφια και τΆ αγρίμια.
Ζηλεύει ο Χάρος με χωσιά κι από μακριά βιγλίζει,
και τον λαβώνει στην καρδιά και την ψυχή του παίρνει.


ένα ακριτικό τραγούδι, παραλλαγή του πανελλήνια διαδεδομένου θεματικού μοτίβου του θανάτου του Διγενή έτσι όπως απαντάται στη Βόρεια Ήπειρο και περιέχεται στην πρόσφατη συλλογή του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑ. οι παραλλαγές του τραγουδιού ξεπερνούν τις εκατό...

ΑΛΕΞΗΣ

Αριθμός μηνυμάτων : 54
Registration date : 07/12/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από ΑΠΕΙΡΟΣ Τετ 04 Φεβ 2009, 10:23 pm

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟΣ (ΆΣ της ¶ι Μαρίνας τα βουνά)

ΆΣ της ¶ι Μαρίνας τα βουνά, στης Εριβοιάς τους κάμπους,
εκεί που πέντε δεν πατάν και δέκα δεν διαβαίνουν,
εγώ μονάχος πέρασα πεζός κι αρματωμένος
με τετριμίδες στο σπαθί και φούντες στο ντουφέκι.
Εξήντα δράκους σκότωσα κΆ εξήντα λαβωμένους,
μόνΆ Άπίτυχα κΆ ένα στοιχειό σε μια ψηλή ραχούλα,
πούχε σταυρό στα κέρατα, φεγγάρι στα καπούλια,
σείεται και σείονται τα βουνά, σείεται και σείονται οι κάμποι,
ταράζει τα ποδάρια του, τα δέντρα ξεριζώνει,
στριγκιά φωνήν εφώναξε, βογκάν βουνά και ράχες,
- Εδώ που πέντε δεν πατάν και δέκα δε διαβαίνουν,
τι χάλευες μοναχός σου πεζός κι αρματωμένος;

Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΓΚΑΣ περιλαμβάνει στη συλλογή του τούτο το τραγούδι παραπέμποντας στην παλαιότερή του συλλογή του ΓΡΗΓΟΡΗ ΧΑΣΙΩΤΗ. Το κατατάσσει στα ακριτικά αν και παραπέμπει σε παραλογές. "ΑΠΕΙΡΟΣ", ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.

ΑΠΕΙΡΟΣ
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1023
Registration date : 07/11/2007

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Τρι 10 Φεβ 2009, 12:44 am

ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

Σαράντα πέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες
Γιοφύρι ν εθεμέλιωναν στης ¶ρτας το ποτάμι .
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν.
Μοιρολογούν οι μάστοροι και κλαίνΆ οι μαθητάδες
-Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψες μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χελιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα:
-Α δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
ποΆ Άρχεται αργά τΆ αποταχύ και πάρωρα το γιόμα
ΤΆ άκουσΆ ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει μηνάει της λυγερής με το πουλί τΆ αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της ¶ρτας το γιοφύρι
Και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
«Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και διαβείς της ¶ρτας το γιοφύρι».
Να τηνε κιΆ εξανάφανεν από την άσπρη στράτα.
Την είδε ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
-Γεια σας χαρά σας μάστοροι κι εσείς οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας κι είναι βαργιωμισμένος;
-Το δαχτυλίδι τοΆ Άπεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι να Άβρει;
-Μάστορα μην πικραίνεσαι κι εγώ να πάΆ σΆ το φέρω,
εγώ να μπω κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι να Άβρω.
Μήδε καλά κατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε.
-Τράβα καλέ μΆ τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα,
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα.
Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
-Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας.
Τρεις αδερφάδες ήμαστε κι οι τρεις κακογραμμένες,
μια Άχτίσε το Δούναβη, κι άλλη το Αφράτη
εγώ η πιο στερνότερη της ¶ρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο να τρέμει το γιοφύρι,
ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες.
-Κόρη τον λόγο άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
τι έχεις μονάκριβο αδερφό, μη λάχει και περάσει.
Κι αυτήν τον λόγο άλλαξε κι άλλη κατάρα δίνει:
- Αν τρέμουν τΆ άγρια βουνά να τρέμει το γιοφύρι.
Ως πέφτουν τ΄ άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
τΆ έχω αδερφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.

τα τραγούδια για γεφύρια θα μπορούσαν να απαρτίζουν αυτοτελή ενότητα στην παρουσίασή τους. ανάμεσά τους, το πιο πολυτραγουδισμένο, το γεφύρι της ¶ρτας. μια παραλλαγή του τούτη, από τη συλλογή του ΓΙΑΝΓΚΑ. "ΑΠΕΙΡΟΣ", ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Δευ 16 Φεβ 2009, 8:00 pm

ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΠΆ ΑΝΑΣΤΕΝΑΞΕ


Τριομερήτικος γαμπρός, δώδεκα χρόνους σκλάβος
Επήγε και σκλαβώθηκε σε φράγκικο καράβι,
έπεσε νΆ αποκοιμηθεί, λίγον ύπνο να πάρει,
είδΆ όνειρο στον ύπνο του, παντρεύτΆ η καλή του
κι από τη στεναχώρια του βαριά αναστενάζει,
τόσο βαριά αναστέναξε, που στάθηκε το καράβι.
Καραβοκύρης φώναξε, ψηλά από το κατάρτι
- Ποιος είναι πΆ αναστέναξε, που στάθηκε το καράβι;
Αν είνΆ από τους δούλους μου, διπλά να τον πληρώσω
κι αν είναι από τους σκλάβους μου, θα τον ξελευτερώσω.
Κι ο Γιάννος ΅πολογήθηκε μέσα από το καράβι:
- Εγώ είμαι που αναστέναξα και στάθηκε το καράβι.
- ΤΆ έχεις, Γιάννο, που θλίβεσαι και βαριαναστενάζεις;
Ούτε πεινώ, ούτε διψώ κι ούτε ρούχα μου λείπουν.
Είδα πεινώ, ούτε διψώ κι ούτε ρούχα μου λείπουν.
Είδα, όνειρο στον ύπνο μου, παντρεύεται η καλή μου.
- Γιάννο, για το χατίρι σου, θα σε ξελευτερώσω,
βάλε τελάλη στ΄ άλογα, σε όλα τα τσαΐρια,
ποιο είναι τΆ άξιο άλογο, το άξιο της αρέντας
τρεις μέρες το περπάτημα, τρεις ώρες να το κάμει.

Κι όσα άλογα το άκουσαν, έπεσαν να ψοφήσουν
κι όσες φοράδες τ΄ ακούσαν έπεσαν νΆ απορρίξουν.
Ένας γρίβας, παλιόγριβας, σαρανταδυοπληγιάρης:
- Εγώ είμαι τΆ άξιο τΆ άλογο, το άξιο της αρέντας.
Τρεις μήνες να είναι μακριά, τρεις ώρες θα το κάμω,
αν μΆ αβγατίσεις το νερό σαρανταπέντε κούπες,
να δέσεις τη μεσούλα σου μαζί μα τη δική μου.
Τυχαίνει λάκκος κι απηδώ, γκρεμός και πέφτεις κάτω.
Στο δρόμο που πηγαίνανε, στο δρόμο που πηγαίνουν,
Παρακαλούσε κι έλεγε, παρακαλεί και λέει:
Είθε να βρω τη μάνα μου στη βρύση που να πλένει,
να βρω και τον πατέρα μου στΆ αμπέλι να κλαδεύει.
Κι όπως επαρακάλεσε, έτσι και τους εβρήκε.

- Καλημέρα σου μπάρμπα μου, - καλώς τον τον διαβάτη.
- Μπάρμπα, π[ου γίνεται χαρά, που γίνονται τα γλέντια;
Γιατί λαλάνε τα βιολιά και ποιανού νύφη παίρνουν;
- Στις αστραπές και στις βροντές του γιου μου χαμένου,
που χάθηκε μες στη φραγκιά, δώδεκα χρόνους τώρα,
που σήμερα η γυναίκα του θα πάρει άλλον άντρα,
εψές επήραν τα προικιά και σήμερα τη νύφη.


- Να σφίξω ΅γω το γρίβα μου, το πού θα τους προφτάσω;
Αν είνΆ ο γρίβας γρήγορος τους φτάνεις μές στο δρόμο
κι αν είνΆ ο γρίβας άναρχος εκεί που στεφανώνουν.
Ο γρίβας βγήκε γρήγορος, τους πρόφτασε στο δρόμο.
- Καλημέρα συμπέθεροι, καλώς τον τον διαβάτη.
- Πως το ΅χετε στον τόπο σας τη νύφη να κεράσω;
- Εμείς στον τόπο τοΆ χουμε τη νύφη να κερνάμε,
άλλος γρόσια κι άλλος φλωριά και άλλος δαχτυλίδια.
Το δαχτυλίδι έβγαλε, στέκει και την κερνάει.
Η νύφη ήξερε γράμματα στέκει και το διαβάζει.
Τούτος είνΆ ο αρραβώνας μου, το πρώτο μου στεφάνι,
στην αγκαλιά του ρίχτηκε, στα καπούλια τη βάνει.
- Έχετε γεια, συμπέθεροι, γαμπρέ σαν το γομάρι,
όσο να πούνε, που ΅ναι τος, πήρε σαράντα ράχες,
κι όσο να πούνε πιάστε τον, κι άλλες σαρανταπέντε.

παραλλαγή ευρύτερα διαδεδομένου θεματικού μοτίβου όπως τη συναντήσαμε στη συλλογή του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ "ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ. τραγούδι που αφηγείται μια ολόκληρη ιστορία που αξίζει την προσοχή μας και όχι μια διεκπεραιωτική ανάγνωση. πως ταξίδεψαν αυτά τα τραγούδια για να μας ανταμώσουν μέσα στα χρόνια... θέλουν το δικό μας χρόνο για να ξαναζωντανέψουν.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

παραλογές κι ακριτικά τραγούδια... Empty Απ: παραλογές κι ακριτικά τραγούδια...

Δημοσίευση από Admin Σαβ 11 Απρ 2009, 2:15 pm

Η ΕΥΓΕΝΟΥΛΑ ΜΟΣΧΟΝΙΑ (Στα τρία)


Η Ευγενούλα η μοσχονιά,
η μικροπαντρεμένη. (δις)
Πόχει τα σπίτια τα ψηλά,
τον άντρα παλικάρι. (δις)
Εβγήκε και παινεύτηκε,
τον χάρο δεν φοβάται. (δις)
Κι ο χάροντας την άκουσε,
βαριά του κακοφάνει.
Βγήκε και σαΐτεψε
Τη μοναχή την κόρη. (δις)
Μες στο μικρό το δάχτυλο
πόχει τον αρραβώνα. (δις)
Μπαίνουν και βγαίνουν οι γιατροί
και γιατρειά δεν βρίσκουν. (δις)
Μπαίνει και η μανούλα της
με τα μαλλιά λυμένα. (δις)
- Τι έχεις, Ευγενούλα μου,
και βαριαναστενάζεις; (δις)
- Πεθαίνω γώ, μανούλα μου,
και βαριαναστενάζω. (δις)
Αν έρθει ο Κώσταντας
μην τον πολυπικράνεις. (δις)
ΒάλΆ του να φάει, βάλΆ του να πιεί,
ΒάλΆ του να τραγουδήσει. (δις)

Κι ο Κώσταντας ερχότανε
στους κάμπους καβαλάρης. (δις)
Με τετρακόσιους άρχοντες,
Με χίλια παιχνιδάκια. (δις)
- Παραμεράτε, ψαλτάδες μου,
κι εσείς μοιρολοϊστρες. (δις)

Χρυσό μαντίλι σήκωσε,
τη βλέπει απεθαμένη. (δις)
Χρυσό μαχαίρι άρπαξε,
στο στήθος του το βγάζει. (δις)
Τους πήραν και τους θάψανε
μπροστά σε σταυροδρόμι. (δις)
Ο Κώσταντας φυτρώνει κάλαμο
κι η βγαίνω κυπαρίσσι. (δις)
Στριφογυρίζει ο κάλαμος
φυλάει το κυπαρίσσι. (δις)
Κι ένα πουλί καθότανε,
κελάηδαγε και λέγει. (δις)
- Που δεν φιλήθηκαν ζωντανοί,
φιλιούνται απεθαμένοι. (δις)


παραλλαγή της πολυτραγουδισμένης "Ευγενούλας" από την περιοχή του Πωγωνίου και τη συλλογή του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΤΣΙΑ.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 477
Registration date : 07/11/2007

https://polyphonic.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης